Dit nieuwsitem is een weergave uit Het Kontakt, geschreven door Gertjan den Ouden, gepubliceerd op 4 december 2025.

Om antwoord op die vragen te krijgen hielden we een rondetafelgesprek. De eerste zin uit het manifest zegt duidelijk dat ‘iedereen’ zich thuis moet voelen – jong of oud, sterk of zwak, gelovig of niet-gelovig, homo of hetero, rijk of arm. Voor dit gesprek richtten we ons specifiek op die laatste groep: de mensen met een smalle beurs in onze gemeente. Aangeschoven bij het gesprek zijn raadsleden Wilco van Snippenberg (CDA) en Dico Baars (CU) , twee van de kartrekkers van de werkgroep ‘inclusief samenleven’. Daarnaast zijn Martine Visser van Voedselbank Leerdam en Ronald, een van haar klanten, aanwezig. Datzelfde geldt voor Tirtsa Kamstra van Maatje Vijfheerenlanden en Samira, die enkele jaren hulp kreeg van de organisatie die mensen met financiële problemen ondersteunt.

Met open armen ontvangen

Ronald (54) is direct open en eerlijk over hoe het komt dat hij bij de Voedselbank terechtkwam. Zijn vrouw ging bij hem weg, hij lijdt aan een chronische ziekte waardoor hij niet langer dan 25 uur per week kan werken en hij is inmiddels ook depressief. Het is duidelijk dat hij diep heeft gezeten en het nog altijd zwaar heeft. “Maar de Voedselbank heeft mij enorm geholpen”, stelt hij. “Ik kan hier aan goed eten komen, maar belangrijker nog: ik word met open armen ontvangen. Ik drink een kopje koffie en kan even met mensen praten, zodat ik me niet zo alleen voel. Het bezoek aan de Voedselbank is het hoogtepunt van mijn week.” Martine Visser haakt in: “Zo’n functie willen we ook precies vervullen. De drempel moet laag zijn om hier te komen, maar voor veel mensen is die in het begin juist hoog. Er komt schaamte bij kijken. Juist door hier met anderen te praten, krijg je het gevoel dat je niet de enige bent die in een vervelende situatie zit.”

Instanties slecht bereikbaar

Dat kan mentaal enorm helpen. Belangrijk, want los van de fysieke ongemakken is het mentale aspect misschien wel het zwaarst, erkent Ronald. “Als je financiële problemen hebt en er valt een rekening op de mat, dan kun je in paniek raken. Alleen thuis ga je dan malen.” Het brengt gelijk een probleem van het huidige systeem aan het licht. Visser: “Veel instanties die er eigenlijk zijn om te helpen, zijn alleen tijdens kantooruren (of soms nog minder vaak) bereikbaar. Als je dan meteen wilt bellen wanneer die brief binnenkomt, krijg je niemand te pakken. Dat zorgt voor onrust bij mensen.”

Zetje in de juiste richting

Via de Voedselbank is Ronald in contact gekomen met een aantal hulporganisaties die hem hebben kunnen ondersteunen. Zo hielp welzijnsorganisatie Bindkracht VHL hem bij het verkrijgen van woonkostensubsidie en bij de kwijtschelding van zijn riool- en afvalheffing. “Niet iedereen weet wat er allemaal mogelijk is” aldus Visser. “Door met mensen in gesprek te gaan, kunnen wij ze een zetje in de goede richting geven.”

Maatje Vijfheerenlanden

Datzelfde doet Maatje Vijfheerenlanden in zekere zin. De organisatie helpt mensen met schulden om meer inzicht te krijgen in hun huishoudboekje, maar kan de hulpvrager tegelijk ook in contact brengen met – of wijzen op – andere instanties. Samira kwam in 2018 bij Maatje terecht. Zij had een eigen bedrijf, maar door uiteenlopende omstandigheden liep haar schuld op tot 100.000 euro. Maatje Vijfheerenlanden koppelde Samira aan de juiste organisaties die haar onder andere bijstonden bij rechtszaken en speelde uiteindelijk een grote rol in het terugbrengen van haar schulden. “Maar ik heb het nooit aangedurfd om aan te kloppen bij de Voedselbank” erkent ze. “Wat nou als bekenden zouden zien dat ik daarheen ging? Aan de buitenkant zag je bij mij niet dat het niet goed ging. Straks zouden ze nog denken dat ik er misbruik van maakte. Nee, dat risico wilde ik niet lopen.” Wel geeft Samira aan dat een samenzijn met lotgenoten haar had kunnen helpen. “Misschien dat zoiets georganiseerd kan worden?”

Mens achter de cijfers

Tijdens het gesprek wordt duidelijk dat er al veel gebeurt in Vijfheerenlanden – ook via hulporganisaties – maar dat de sociale component niet mag worden onderschat. Wat dat betreft zijn er nooit te veel initiatieven om mensen bij elkaar te brengen, concluderen ook Van Snippenberg en Baars. “De afgelopen (bijna) vier jaar hebben we ons met een werkgroep gebogen over de vraag wat we allemaal kunnen doen om ervoor te zorgen dat iedereen mee kan doen”, vertellen ze. “Er gebeuren mooie dingen in onze gemeente, met organisaties als de Voedselbank, Maatje, Bindkracht VHL en VHL voor Elkaar. Wat we echter ook weer leren van dit soort gesprekken, is dat het heel belangrijk is om die gesprekken ook vooral ook te blijven voeren.”

“Als raadslid zit je soms onder een systeemplafond met je neus in dossiers vol abstracte begrippen, terwijl het juist zo belangrijk is om de mens achter de cijfers te blijven zien. Dat zouden we de volgende gemeenteraad ook willen meegeven: blijf in gesprek met de mensen om wie het gaat”, sluiten ze vastberaden af.